Ivan Pecnik heeft een goed hart. Naast zijn bezigheden als acteur en lesgeven gaat hij in zijn vrije tijd op bezoek bij mensen die palliatief zijn. Dat is een behoorlijk heftige bezigheid en is niet voor iedereen weggelegd.

“Maar mijn beide zussen zijn verpleegster. Dat zorgende zit dus in de familie. En die ontmoetingen zijn eenvoudig, hoor. Het is gewoon langsgaan en een babbeltje slaan, maar dat contact is wel deugddoend. Ik vind het fijn om te luisteren naar mensen. Dat kost weinig moeite en ik krijg er veel energie van terug. Mensen met terminale ziektes vertellen vaak verhalen over de zin van het leven en daar kan veel schoonheid in zitten. De dood is een onderdeel van het leven”, klinkt het in Primo.

Gaan praten met mensen die in de laatste fase van hun leven zijn, dat is niet makkelijk. Maar het heeft Ivan wel een andere kijk op het leven gegeven.

“Op een bepaald moment worden alle vraagtekens weggenomen. Alleen de kleine dingen zijn dan nog belangrijk: een schouderklop, een aanraking, een blik, een hand. Stil naast elkaar zitten of gewoon wandelen. Er komt een zekere rust in het omgaan met leven en dood.”