Toen Kawtar Ehlalouch in het derde middelbaar zat, had IS een aanslag gepleegd en hing er veel spanning in de lucht. Kawtar is van Marokaanse afkomst en dat maakte het er voor haar niet makkelijker op.

“Die hele periode ging ik met een bang hartje naar school, omdat ik wist dat ik weer vragen zou krijgen. Op een dag vroeg een jongen: ‘Wat vinden jouw ouders daar eigenlijk van?’ Ik voelde me zó gekwetst: ‘Je kent me nu al zo lang. Hoe dúrf je te denken dat ik iets anders zou antwoorden dan: ‘Uiteraard zijn wij ook in shock’?’ Weten dat dat vooroordeel er altijd zal zijn, hoe goed ze je ook kennen, is heel akelig”, zegt Kawtar ontgoocheld in Humo.

Kawtar was al heel erg onzeker en twijfelde over alles. Hoe ze eruit zag, hoe ze zich moest gedragen… En zo’n situaties maakten haar vaak alleen maar onzekerder.

“Mijn 15-jarige ik had nooit geloofd dat ik vandaag op de radio zou durven te komen. Ik heb mezelf altijd heel erg onderschat. Als je je klein voelt, ga je je op den duur ook zo gedragen.”

En ook de leerkrachten van Kawtar hadden het niet in haar gezien. Dat hoorde ze een tijdje geleden nog van een oud leerkracht van haar. “Ik moet eerlijk zeggen dat ik het niet in jou had gezien, toen je hier in het zesde middelbaar afzwaaide.’ Voor mij was dat het bewijs: het zat niet in mijn hoofd, zo zagen anderen mij ook. Maar ik ben blij dat ik eruit ben gegroeid. Ik ben me nog altijd heel erg bewust van de ander, maar ik voel me al veel minder klein.”