“Op vrijdag vertelde ik een vervolgverhaal over een gepest jongetje dat een nonkel had die hem een ei gaf”, gaat hij van start. “Het ei van oom Trotter’ was geboren. Op ’t einde van het schooljaar was het verhaal nog niet af. De kinderen vonden dat jammer en ik ook. Ik wist zelf nog niet hoe het zou aflopen en werkte het af in de zomervakantie.”

Uiteindelijk is dit verhaal bij een uitgever terechtgekomen en toen is de bal aan het rollen gegaan. “Maar ik moest zes monden voeden, we hadden vier kinderen en ik verdiende niet genoeg met mijn boeken. Ik combineerde het zeven jaar. Mie en ik hebben toen de afspraak gemaakt dat ik een jaar loopbaanonderbreking zou nemen om de schrijver uit te hangen als er ooit 500.000 frank op onze spaarrekening zou staan. Dat is gelukt en ik ben niet meer teruggegaan naar het onderwijs. Ik was toen 40, een mijlpaal.”

Toch wil de auteur de rol van zijn vrouw niet onopgemerkt voorbij laten gaan in dit succesverhaal. “Ze is mijn boekster, boekhoudster, manager, chauffeur – ik rij niet met de auto. Of het zonder haar niet gelukt zou zijn? Oei, nee! Ik zeg altijd: ‘Achter elke sterke man staat een sterke vrouw… te zagen”, besluit hij al lachend.