In een interview in Primo lezen we dat Roos Van Acker een innige band had met haar vader, die helaas in 2009 kwam te overlijden.

“Alsof de poten van m’n stoel gezaagd werden: zo voelde het”, gaat Roos van start in Humo. “Nu, dat verlies zorgde er wel voor dat ik dichter bij m’n moeder en m’n zus ben gaan staan. Alle drie voelden we aan dat we ons moesten hergroeperen. We zijn véél hechter geworden.”

De vader van de presentatrice was schijnbaar erg streng en Roos voelde dan ook veel druk om zich te tonen aan hem. Wanneer de reporter vraagt of zijn dood iets bevrijd heeft, geeft Roos aan dat ze dacht van haar prestatiedrang verlost te zijn. “Maar die is intussen helemaal terug: als ik iets doe, moet het nog altijd goed zijn. En ik vind niet snel dat iets goed is. Het was dus meer dan alleen een dochter die de goedkeuring van haar vader wilde oogsten. Dat streberige, en dus ook dat onrustige, zit toch echt diep besloten in mezelf.”

Toch is Roos erg dankbaar voor haar vader, het is namelijk door hem dat ze haar liefde voor het Nederlands heeft ontdekt.