Rachel Hazes vertelt in Primo dat niet alleen Nederlanders en Vlamingen haar Hazes-café in het Spaanse Torremolinos bezoeken maar dat ze ook veel buitenlandse gasten over de vloer kijrgt.

“Op de één of andere manier trekt Andrés muziek ook buitenlandse mensen aan. Dat is toch uniek”, gaat de weduwe van start. “Ook deze mensen halen er, ondanks het feit dat ze de liedjes niet verstaan, de puurheid en melancholie uit. Het valt soms moeilijk te verklaren, maar sommige muziek brengt nu eenmaal mensen samen.”

Rachel blijft het dan ook wonderbaarlijk vinden dat André ondertussen al drie generaties fans heeft. “Ik blijf het altijd zo bijzonder vinden dat ook heel jonge kinderen zijn liedjes meezingen. Die waren nog niet eens geboren toen André overleed. Dat is dan toch een stukje wat van generatie op generatie wordt meegegeven in de opvoeding. André zelf had het helemaal geweldig gevonden om te zien hoe geliefd hij nog steeds is bij de mensen en hoezeer hij nog gemist wordt. Hij zei ook altijd dat hij het meest trouwe publiek had dat een artiest zich kon wensen en ook daar heeft hij achteraf helemaal gelijk in gekregen.”