In 1996 zei Johan Verminnen “Ik durf nooit beweren dat mijn werk voor de eeuwigheid is. Will Tura is ‘Eenzaam zonder jou’, Bob Dylan ‘Blowin’ in the wind’, ik de man van ‘Laat me nu toch niet alleen’ en daar houdt het bij op”.

Daarmee kaart de zanger aan dat mensen vaak maar één liedje onthouden van een artiest. “Neem nu Jacques Brel. Die heeft een repertoire om je hoed voor af te nemen en toch onthoudt men alleen ‘Ne me quitte pas’. Of The Beatles, wat blijft daarvan over? Voor sommigen is dat ‘Yesterday’, maar je hebt zoveel fantastische nummers van hen die het verdienen om in ons geheugen gegrift te staan.”

Wanneer de reporter van Primo vraagt welk nummer van zichzelf hij het mooist vindt, geeft Johan aan dat dit Vierhoog in de wolken uit 1984 is. “Dat is herwerkt tot een koorstuk dat door veel Vlaamse koren meerstemmig gezongen wordt. Ik vind dat buitengewoon. Ik schreef het aan de keukentafel van mijn appartement in de Dansaertstraat op de vierde verdieping in Brussel. Het is autobiografisch en gaat over een stukgelopen relatie.”