In het populaire VTM-programma Special Forces ondergaan bekende Vlamingen een loodzware militaire training. Doordat de kandidaten regelmatig op hun limieten botsen, wordt er wel eens een traan gelaten. Wanneer de reporter van Dag Allemaal vraagt of dit bij Ismaïl Abdoul ook het geval was, schudt hij het hoofd.

“Mentaal of lichamelijk kraak je vroeg of laat als je weinig eet of slaapt”, gaat hij van start. “Ik zal echter nooit wenen van de pijn, alleen van verdriet. M’n vader heeft me met harde hand opgevoed, en daar ben ik dankbaar voor. Ik kan wel tegen een stootje. M’n gezin heeft me echter al zien wenen, hoor. Bij de dood van m’n schoonmoeder, of de dood van m’n 9-jarige neefje.”

Fysieke pijn ondervinden de kandidaten meestal bij de gevreesde milling, waar deelnemers eerst moe worden gemaakt om vervolgens het op te moeten nemen in de boksring. Een kolfje naar de hand van Ismaïl. “Ik had iets goed te maken maar hield me in. Zo heb ik ook m’n bijnaam gekregen: Cool Abdoul blijft altijd met beide voeten op de grond. Die boksproef was vooral een agressietest, om te zien of je jezelf onder controle hebt. De chef fluisterde achteraf in m’n oor: ‘Dank u.’”