Onlangs moest Marijn Devalck afscheid nemen van zijn goede vriend Yvon Michielsen, een gebeurtenis die de acteur nog maar eens met de neus op de feiten drukt dat niemand eeuwig blijft leven

De vrienden hadden de goede gewoonte om elkaar iedere zondag te bellen, al werd dit de laatste tijd steeds moeilijker omwille van de dementie waar Yvon aan leed. “Hij en zijn vrouw zijn naar een woonzorgcentrum getrokken, maar hij kon daar niet aarden”, begint de acteur geëmotioneerd te vertellen. “Hij is snel achteruitgegaan. De begrafenis was bijzonder emotioneel voor mij. De familie had me gevraagd om het volk toe te spreken. Dat heb ik gedaan. Het was pakkend. Toen ze de kist de kerk binnenbrachten, heb ik trompet gespeeld.”

Geen eenvoudige taak, maar een belofte die Marijn absoluut wou inlossen. “Ik heb het met mijn ogen dicht gedaan. Tijdens de dienst zong ik ‘L’important c’est la rose’ van Gilbert Bécaud, maar ik heb er een strofe uit gelaten, omdat ik voelde dat het tijd werd dat ik stopte. Er kwamen te veel emoties naar boven. Ik draag Yvon nu verder in mijn hart”, zo besluit hij in Primo.