In de eerste aflevering van ‘De Slimste Mens’ vertelt Raven van Dorst dat de schoolcarrière bij hen niet van een leien dakje liep.

“Ik zat op de christelijke middelbare school in Maassluis, en ik was compleet onhandelbaar”, gaat de artiest van start in Humo. “Ik was best een slimme tiener, hoor, maar toch werd me elke keer opnieuw een niveau lager aangeraden. Uiteindelijk ben ik van die school getrapt en naar Rotterdam gegaan, naar de havo voor muziek en dans: daar zaten jongens in dansklassen die gay waren, ik was niet de enige die anders was. Ik kon er ook lekker muziek maken. Ik heb er een betere tijd gehad, maar ook daar ben ik niet afgestudeerd.”

Wanneer het weekblad vraagt wat er net verkeerd liep, geeft Raven aan dat die politiek actief is geworden nadat die ‘No Logo’ van Naomi Klein had gelezen. “Plots dacht ik: activisme, daar ligt mijn roeping. Op m’n 15de of 16de ben ik weggelopen van huis en kraker geworden in Barcelona. ‘No Logo’, nota bene een boek dat mijn moeder me had gegeven, had me doen inzien hoe globalisme werkt. Tuurlijk had ik op tv hongerige Afrikaanse kinderen gezien met van die dikke buikjes en vliegen op hun neus, maar door dat boek begreep ik pas echt hoe bevoorrecht ik ben als westerling.”