Stephanie Planckaert bespreekt de emotionele uitdagingen die ze ervaarde tijdens haar tijd in ‘Een Echte Job’. “Werken op de thoraxafdeling van het UZ Leuven was een eyeopener,” zegt Stephanie. 

“Het was een emotionele rollercoaster. Soms maakte ik een praatje met een patiënt, en even later zag ik een overledene. Het deed me denken aan mijn eigen verlies van mémé Clara.” 

Stephanie beschrijft de gebeurtenis in Dag Allemaal als volgt: “Het was hard en ontroerend tegelijk. Het bracht herinneringen terug, maar gaf me ook veel respect voor het personeel in de zorg.” 

“Deze ervaring heeft me doen realiseren hoe kostbaar het leven is en hoe belangrijk goede zorg is voor mensen die het moeilijk hebben.”