Op jonge leeftijd heeft Thomas Vanderveken zijn vader verloren en dat heeft een grote impact gehad op zijn leven. “Ik heb mij toen gerealiseerd dat elke dag de laatste kan zijn en dat ik ieder moment in het ‘nu’ wil leven.”

Ook al leeft hij in het nu en werkt die gedachte bevrijdend, tegelijk werkt het ook beklemmend voor hem. “Ik hoor hoe leeftijdsgenoten overlijden aan kanker, en dat heeft toch wel impact op mij. Ik ben bang om ziek te worden, ik wil echt niet dood.”, vertelt hij aan ‘Dag Allemaal’. Toch besluipt die gedachte hem geregeld en het besef dat er zaken zijn die hij niet meer gaat kunnen. “Ik wil nog veel talen leren, boeken lezen, muziekinstrumenten leren bespelen… Helaas zal dat niet lukken.”

Zijn vader heeft twee jaar gevochten tegen kanker voor hij eraan overleed. Thomas was toen 21. “Mijn onbezorgde kindertijd is toen met een vingerknip weggevaagd. Ineens werd ik geconfronteerd met de kwetsbaarheid van het bestaan.”, gaat Thomas Vanderveken verder. Het is daar dat zijn angst voor de dood is ontstaan en tegelijk zijn goesting om te leven.