Voor William Boeva geen sport meer. Na al zijn jaren in het revalidatiecentrum heeft hij het gehad met sport en moet hij er niks meer van weten. Dat resultaat ook wel een beetje in overgewicht, al is dat misschien nog het meest te wijten aan de angstremmers die hij al jaren neemt. Die hadden een serieuze invloed op zijn metabolisme.

“Ik heb ze nog altijd nodig, ze temperen de dwanggedachten. Ik herinner mij nog heel goed de eerste keer dat ze de kop opstaken Ik herinner me hoe we in de lagere school leerden schrijven, met van die oefenblaadjes voor thuis. Als ik één fout maakte, verscheurde ik het blad en moest ik opnieuw beginnen. Mijn ouders moesten die soms wel zeventig keer opnieuw printen, tot ik de perfectie had bereikt”, vertelt Boeva in Humo.

Het heeft eventjes geduurd, maar ondertussen heeft Boeva ondervonden waar het vandaan komt. De grote oorzaak is de IQ-test die hij moest afleggen aan het begin en het einde van de lagere school.

“Ook al was ik afgestudeerd met 92 procent: ‘We zijn toch niet helemaal zeker of William het aso wel aankan.’ Zoiets draag je mee. Je wéét dat je de enige in de klas bent die zo’n test moet doen, en je weet ook waarom. Zelfs al zag ik mezelf op die leeftijd nog niet als ‘anders’: de school heeft het me wel ingepeperd. Uiteraard denk je dan, met dat oefenblaadje voor je neus: dit moet perfect zijn, William. Want als jij geen perfecte taak aflevert, zal het nooit goed genoeg zijn. Dat gevoel heb ik nooit meer kunnen afschudden. Een persoon met een beperking kan het zich niet permitteren om even goed te zijn als de anderen: je moet béter zijn.”